Αισχύλου
ΙΚΕΤΙΔΕΣ

Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης-Καρόλου Κουν ανεβάζει τις Ικέτιδες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη: ένα ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό έργο στο κέντρο του σύγχρονου προβληματισμού για την έννοια του ασύλου σε μια δημοκρατική κοινωνία – ιδιαίτερα όταν στη θέση του διωκόμενου βρίσκονται οι γυναίκες. 


Στο έργο (που είναι το πρώτο και το μοναδικό που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες») πρωταγωνιστεί ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο: ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων που, μαζί με τον πατέρα τους Δαναό εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους. Σαν την προγόνισσά τους την Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ανελέητα στέλνοντάς της μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να την βασανίζει, οι Δαναΐδες πασχίζουν τώρα να ξεφύγουν από τους πενήντα γιους του Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.


Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων». Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.  

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ