“Επιθυμείς ακατόρθωτα πράγματα” λέει η Ισμήνη στην Αντιγόνη στο έργο του Σοφοκλή.  Η Αντιγόνη ως διαπολιτισμικό ερώτημα για το δίκαιο και την ενσώματη αντίσταση είναι η αφορμή για τη δημιουργία του έργου. Πώς επανερχόμαστε στην Αντιγόνη όταν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για αυτή κι ενδεχομένως χωρίς αυτή; 

Το “A Live” της Σοφίας Μαυραγάνη τροφοδοτείται από πεδία θεωρίας, πράξης, κειμενικότητας, ήχου και σωματικότητας και κινείται στα όρια της συναυλίας, της διάλεξης και της παράστασης χορού. Μια χορογραφία λέξεων και εννοιών πάνω σε κείμενα και σκέψεις των: Αθηνά Αθανασίου, Αν Κάρσον, Φρεντ Μότεν, Τζούντιθ Μπάτλερ, Τζίνα Πολίτη, και Έλενα Τζελέπη. 

Ένα έργο που πρωταγωνιστούν οι ιδέες που προκύπτουν από τις πράξεις της Αντιγόνης. Η Μαρία Βούρου, η Αντιγόνη Φρυδά, και ο Larry Gus / Παναγιώτης Μελίδης παίζουν επί σκηνής με τη δύναμη του λόγου, της θεωρίας, της μουσικής και της κίνησης και συνθέτουν ένα νέο συλλογικό κείμενο που μπορεί (ή δεν μπορεί) να ακουστεί,  να τραγουδηθεί και να χορευτεί.

Το έργο παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2022 σε συνεργασία με το ερευνητικό πρόγραμμα ANTIGONES: BODIES OF RESISTANCE IN THE CONTEMPORARY WORLD [ANTISOMAΤΑ], το οποίο αποτιμά τι απομένει και τι επιμένει από τις κληρονομιές της Αντιγόνης στις διεθνικές συνθήκες αυταρχισμού, βιοπολιτικής και εκτοπισμού στην παρούσα ιστορική στιγμή. 

Με την υποστήριξη του Κέντρου Μελέτης Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν και του Goethe Institut Athen. 

Με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

-----------------------------------------------------------------------------------------

ABOUT ANGER / Über die Wut – Anna Konjetzky

ΧΟΡΟΣ

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21.30

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70’

Το έργο «Περί Θυμού» / «Uber die Wut» εξετάζει την δυναμική της οργής - κυρίως της οργής των γυναικών - μέσα από την κίνηση, τις εικόνες, τη μουσική και τα κείμενα. Η οργή μπορεί να καταλάβει το σώμα και τις κινήσεις του· φτύνουμε αίμα, αφρίζουμε, η οργή μας παίρνει την ανάσα και καταλαμβάνει τους μύες, τα μάτια και τη φωνή μας, τα αλλάζει και τα παραμορφώνει, αφήνοντας το σώμα μας να φαίνεται παράξενο, απειλητικό, επιθετικό, αλλά και αστείο και κωμικό - και έτσι, στον τοίχο πίσω από την χορεύτρια Sahra Huby, εναλλάσσονται εικόνες από πολιτικούς και δημοφιλείς προσωπικότητες, αλλά και κινούμενα σχέδια.

Η οργή δίνει επίσης στον χορό μια απροσδόκητη ομορφιά και κομψότητα, μόνο για να ξεσπάσει και να εκραγεί ξανά στην επόμενη στιγμή. Η οργή μπορεί να αποτελεί μια εποικοδομητική ενέργεια, ως κινητήρια δύναμη και ένταση για κοινωνική αλλαγή. Συμβολικές κινήσεις ανακηρύσσουν την επίθεση στις υπάρχουσες ιεραρχίες και κοινωνικές δομές.