Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας σκηνοθετούν ένα από τα πιο σπαρακτικά έργα του παγκόσμιου θεάτρου. Η Μήδεια του Ευριπίδη, όπως την διασκεύασαν και την φαντάστηκαν οι δύο σκηνοθέτες, ακολουθεί το πρότυπο της αρχαίας τραγωδίας που θέλει τρεις υποκριτές να υποδύονται όλα τα πρόσωπα του δράματος. Η Αθηνά Μαξίμου, ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Αναστάσης Ροϊλός αναλαμβάνουν τους ρόλους του έργου (Μήδεια, Ιάσων, Κρέων,  Παιδαγωγός, Αιγέας, Τροφός, Άγγελος), ενώ στο Χορό συναντάμε δύο κορυφαίες: τη Γιώτα Νέγκα και τη Μυρτώ Αλικάκη.

Μαζί τους επί σκηνής ο συνθέτης Δημήτρης Καμαρωτός.

Στη Μήδεια ο έρωτας ανατρέπει τη λογική, μεταμορφώνει τους ανθρώπους, πολιορκεί ακόμη και τις πιο ιερές σχέσεις όπως αυτή ανάμεσα στη μητέρα και τα παιδιά της. Η ερωτική προδοσία μετατρέπεται σε αβυσσαλέο μίσος και κατευθύνει τη μοίρα όλων. Η Μήδεια - που για χάρη του Ιάσονα πρόδωσε την οικογένειά της, έκλεψε το Χρυσόμαλλο Δέρας και εγκατέλειψε την πατρίδα της -  βρίσκεται απομονωμένη στην Κόρινθο ανάμεσα σε ανθρώπους που την θεωρούν ξένη, βάρβαρη. Όταν ο Ιάσονας της ανακοινώνει ότι θα παντρευτεί την Γλαύκη, την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα, η πληγωμένη και περιφρονημένη Μήδεια μεταμορφώνεται σε σκοτεινό και εκδικητικό αγρίμι. «Μπορεί η γυναίκα να μην αντέχει ν’ ακούει για μάχες και σπαθιά,  μα όταν πολιορκηθεί ο έρωτάς της, δεν υπάρχει πιο πολεμόχαρη ψυχή», γράφει ο ποιητής και βάζει τη Μήδεια να εξοντώσει τη νεαρή αντίζηλό της στέλνοντάς της δηλητηριασμένα δώρα που προκαλούν το φρικιαστικό θάνατό της. Η προδομένη Μήδεια δεν σταματάει εκεί. Διαπράττει το αδιανόητο: σκοτώνει τα παιδιά της με τα ίδια της τα χέρια.