Η «Ναπολεοντία» είναι μία κομψή, ψευδοϊστορική, ξεκαρδιστική κωμωδία του κορυφαίου νεοέλληνα συγγραφέα Ανδρέα Στάικου.

Εξελίσσεται στην μετεπαναστατική Ελλάδα, συγκεκριμένα το 1833, την ημέρα έλευσης του Όθωνα, στο Ναύπλιο. Εμπνευσμένη από κάποιο απαρατήρητο καταγεγραμμένο συμβάν, τον ξυλοδαρμό ενός αγωνιστή του ’21 επειδή δεν μπορούσε να χορέψει βαλς, αποτελεί ένα επίκαιρο σχόλιο για την αιώνια ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων, που ανέκαθεν βασανίζονταν και ευλογούνταν από την διελκυστίνδα ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση.

Στη «Ναπολεοντία», ο συγγραφέας, μέσα από το χαρακτηριστικό γλωσσικό του παιχνίδι, σχολιάζει τον ραγιαδισμό, τον βίαιο εξευρωπαϊσμό και την ξενομανία και, χρησιμοποιώντας ως όχημα την Ιστορία, στηλιτεύει τα διαχρονικά γνωρίσματα της ελληνικής κοινωνίας και την ιδιοσυγκρασία του Νεοέλληνα.

Τροφή για πολιτική σκέψη, μια χαραμάδα από σημερινό φως στο άγνωστο παρελθόν της χώρας, όπου οι δύο αταίριαστοι κόσμοι ομογενοποιούνται ακόμη και “διά ροπάλου”. Ο κοινωνικός ιστός των αγωνιστών Ελλήνων αλλοιώνεται, οι αληθινοί αγωνιστές γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και χλεύης και οι άδολοι και αγνοί αγώνες τους καθώς και οι καρποί τους παραδίδονται σε χέρια αμήχανα και δουλικά.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ένας Φαναριώτης μεγαλοαστός γιατρός, η σύζυγός του και η κόρη τους Ναπολεοντία, προσφέρουν φιλοξενία σε παλαίμαχο αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Εκείνος εργάζεται στην έπαυλή τους ως κηπουρός, νιώθοντας ευγνωμοσύνη για την φροντίδα τους, σύντομα όμως εξελίσσεται σε αξιοθέατο για τους πλούσιους επισκέπτες της οικογένειας. Ο γιατρός αποφασίζει να «συγγράψει» τα απομνημονεύματα του αγωνιστή, αντλώντας ατυχώς την έμπνευσή του από την προσωπική του εξευρωπαϊσμένη αντίληψη περί αγώνων και ηρωισμού.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.