30 χρόνια μετά το τελευταίο τους ανέβασμα από το Εθνικό Θέατρο οι Ιππείς καλπάζουν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Έπειτα από τη νίκη των Αθηναίων επί των Σπαρτιατών στη Σφακτηρία, η Αθήνα  βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής της και ο Κλέων αυξάνει τη δημοτικότητά του. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Αριστοφάνη να εξαπολύσει μία αμείλικτη επίθεση εναντίον του, προσφέροντας παράλληλα  μια κριτική ανάλυση της σχέσης του αθηναϊκού λαού με τους πολιτικούς που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την εύνοιά του με κολακείες και απάτες, υπολογίζοντας μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και όχι το γενικό καλό.

Οι Ιππείς παρουσιάστηκαν στα Λήναια το 424 π.Χ. και κέρδισαν το πρώτο βραβείο. Ήταν η πρώτη φορά που ο Αριστοφάνης σκηνοθέτησε ο ίδιος το έργο του. Οι Ιππείς είναι μία κωμική πολιτική αλληγορία με στόχο τον γνωστό δημαγωγό της εποχής, Κλέωνα, που μετά τον θάνατο του Περικλή απέκτησε  ισχυρή θέση στη δημόσια ζωή του τόπου. Εδώ παρουσιάζεται ως ο καινούργιος ευνοούμενος επιστάτης του Δήμου -του προσωποποιημένου λαού της Αθήνας- με το όνομα Παφλαγόνας. Οι παλαιότεροι δούλοι του Δήμου, Δημοσθένης και Νικίας που υποφέρουν από την κακομεταχείριση του βάρβαρου Παφλαγόνα, βρίσκουν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο ενός περαστικού αλλαντοπώλη.

Χειρότερος από τον Παφλαγόνα, ο άξεστος και αγράμματος αλλαντοπώλης, καταφέρνει με τη βοήθεια των Ιππέων, που αποτελούν τον Χορό της κωμωδίας, να  θριαμβεύσει. Όχι μόνο νικάει τον Παφλαγόνα σε όλες τις δοκιμασίες πετυχαίνοντας να γίνει ο καινούργιος επιστάτης, αλλά  προξενεί και τη θαυματουργική αναγέννηση του  Δήμου, ο οποίος αποκτά πάλι το μεγαλείο που είχε την εποχή των περσικών πολέμων. Ο ηττημένος Παφλαγόνας εκδιώκεται και ο Αλλαντοπώλης παίρνει τα ηνία της πόλης στα χέρια του.