Πράξεις Ελευθερίας
Είναι πιθανό, να παρασυρθούμε από την συσσωρευμένη μας κούραση και με εκφράσεις ανακούφισης να γιορτάσουμε με ευκολία την επιστροφή μας στην «κανονικότητα». Μόνο που μια τέτοια στάση, παρότι εξηγήσιμη, δεν ανταποκρίνεται στην κίνηση της πραγματικότητας. Η χρήση του παρηγορητικού λόγου άλλωστε εξαντλεί πολύ γρήγορα τη δυναμική του ή την καλή του πρόθεση γιατί δεν λύνει προβλήματα, τα συσσωρεύει.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η κουλτούρα ως ανάγκη εξαλείφθηκε, ενώ η ρητορική της κουλτούρας της ανάγκης κυριάρχησε στο δημόσιο λόγο στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο τρόπο πιέζοντας στα όρια της αντοχής τους, θεσμούς, κοινότητες, ομάδες και πρόσωπα. Ο δημόσιος χώρος εξαφανίστηκε από τη ζωή των ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα ακυρώνοντας κάθε έκφανση επικοινωνίας, συνεύρεσης, έκφρασης, αλληλεπίδρασης και συν-διαμόρφωσης. Η προτεραιότητα της πανδημικής κρίσης όπως και η αμηχανία διαχείρισης μιας πρωτόγνωρης συνθήκης επέδρασε σαρωτικά απέναντι σε οποιαδήποτε χρεία οργάνωσης, σχεδιασμού, πολύ περισσότερο ανάπτυξης, στο χώρο του πολιτισμού, που σε άλλες συνθήκες θα ήταν αν όχι αυτονόητη, επιτευκτή.
Το φετινό φεστιβάλ -με όρους διοργάνωσης- ήταν ένα φεστιβάλ δύσκολο. Κινήθηκε αντλώντας από τη δυναμική που έχει συγκεντρώσει στα 41 χρόνια της λειτουργίας του, υπερασπιζόμενο μια πρακτική συνέχειας και συνέπειας αλλά κυρίως μια ισχυρή δήλωση παρουσίας, η οποία δεν έχει συμβολικό χαρακτήρα αλλά βαθιά κοινωνικό, πολιτικό πρακτικό και επίκαιρο: Την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των χώρων που πρόσφατα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση –ο λόφος Κοπανά, το δάσος, τα Θέατρα Βράχων, οι αθλητικές εγκαταστάσεις–.
Με τις σκέψεις αυτές, δώσαμε φέτος στο φεστιβάλ μας τον τίτλο Πράξεις Ελευθερίας έχοντας κατά νου τρεις βασικές πτυχές: Τιμάμε τα 200 χρόνια της επανάστασης του 1821 με το αφιέρωμά μας στις γυναίκες μαχήτριες σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ, ενεργοποιούμε για μια ακόμη φορά τη λειτουργία της τέχνης ως χειραφέτηση και ασκούμε στην πράξη το δικαίωμα της δημόσιας χρήσης των χώρων των Θεάτρων Βράχων και όσων τα περιβάλλουν. Σε αυτό τον τόνο, προσκαλούμε κάθε εραστή της τέχνης, κάθε πολίτη της Αττικής, κάθε άνθρωπο του πολιτισμού και της εργασίας να συντονιστεί μαζί μας για να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό μέτωπο υπεράσπισης του δικαιώματος ελεύθερης πρόσβασης κάθε πολίτη στη Σκιά των Βράχων. Είναι μια πράξη ελευθερίας, μια πράξη ουσιαστικής ζωής.