Μια μαντινάδα, ένα κοτσάκι, μια καντάδα...

Τραγούδια της καρδιάς… μαζί με φίλους κανταδόρους, παλιούς και νέους.

Τραγούδια της καρδιάς και ρίμες της αγάπης.. μαζί με φίλους τροβαδούρους, παλιούς και νέους.

 Ένα αεράκι μυστικό, μυριστικό, μεθυστικό, εφύσηξε ένα βράδυ απ΄ τα μέρη του Αιγαίου, απ΄ τη θάλασσα και τους έριξε στην πόρτα μας... με όργανα και με φωνές έσπειραν μουσικές που άνθισαν και κάρπισαν... τραγούδησαν κοτσάκια του Αιγαίου, ρίμες της αγάπης και μαντινάδες της καρδιάς, σκοπούς της θάλασσας, τραγούδια που μιλούν για τη ξεχασμένη, όχι χαμένη αθωότητα της ανθρώπινης ψυχής... μα φύσηξε ξανά βοριάς κι αέρας και τους πήρε το καπέλο... εκύλισε η πέτρα και τσάκισε… φτερούγισ΄ η καρδιά τους και ράγισε…

…Αλλά η θέληση του μουσικού είναι να φανερώνει το μυστικό, να διαπερνάει το σκοτάδι… κι οι τροβαδούροι μας συνέχισαν να τργουδάνε όλες τις μέρες που έλειπαν... και να... φύσηξε πάλι μελτεμάκι, εκεί… στα μέρη που πονάει η νοσταλγία...

...κι οι μυστικές, οι μουσικές Δυνάμεις του Αιγαίου, χαράματα η ώρα τρεις θα 'ρθούν να μας ξυπνήσουν, με μια καντάδα,  ένα κοτσάκι, μια μαντινάδα της καρδιάς... με όργανα και μουσικές που αγάπησαν και όλοι αγαπήσαμε. 

 

Δυνάμεις του Αιγαίου -από την πρόβα για τη συναυλία της 9ης Σεπτεμβρίου