Ο Αντονέν Αρτώ (Antoine Marie Joseph Paul Artaud 4 Σεπτεμβρίου 1896 - 4 Μαρτίου 1948), Γάλλος Μικρασιατικής καταγωγής, υπήρξε ποιητής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ζωγράφος, θεωρητικός του θεάτρου και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του σουρεαλιστικού κινήματος. Συνέγραψε πλήθος δοκιμίων, επιστολών (με ή χωρίς παραλήπτη) και μελετών για το θέατρο. Επινόησε το «Θέατρο της σκληρότητας» (Teatre de la cruaute) και, αναδρομικά, θεωρήθηκε προφήτης του σύγχρονου θεάτρου.
Για μεγάλες χρονικές περιόδους ο Αρτώ έμεινε έγκλειστος σε ψυχιατρικές κλινικές, γεγονός που, σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο όπιο, του στέρησε τη φήμη που δικαιούτο ενόσω ζούσε.
Ο κεντρικός άξονας του μονόλογου, είναι οι ερωτικές επιστολές του Αρτώ προς την ηθοποιό Genica Athanasiou και τον διαπερνούν ψήγματα και θραύσματα από τις απόψεις ενός ιδιοφυούς τρελού, περί έρωτα, θανάτου, θεατρικής τέχνης και πολιτικής. Μέσα από τις επιστολές, η ερωμένη –ηθοποιός, υποδύεται (σωματοποιεί) τον εραστή της, σε μια ακραία συνθήκη, ίσως του θανάτου του, προσπαθώντας να εισχωρήσει στα άδυτα του μυαλού, της ψυχής και του σώματός του, για να τον αντιληφθεί βαθύτερα.
| Συναρμογή κειμένων - Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: | Ιφιγένεια Αστεριάδη |
| Πρωτότυπη Μουσική: | Γιάννης Αγγελάκας |
| Σκηνογραφία: | Γιώργος Λυντζέρης |
| Επιμέλεια Κίνησης: | Σοφία Καραγιάννη |
| Φωτισμοί -φωτογραφίες: | Σάκης Μπιρμπίλης |
| Αφίσα: | Στράτος Τρογκάνης |
| ΧΟΡΗΓΟΣ: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ | |
|---|---|
