Oταν το Διαδημοτικό Δίκτυο Πολιτισμού των Δήμων Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού με κάλεσε να συντάξω το αφιέρωμα που κρατάτε στα χέρια σας, άρχισε σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά μια ιδέα που χρόνια τριβέ- λιζε το μυαλό μου, μια έκδοση που θα παρουσιάζει το έργο του σπουδαίου σκηνοθέτη του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης, του σημαντικού νε- οέλληνα συγγραφέα, Γιώργου Μιχαηλίδη. Ο μύθος γύρω από το όνομά του στο ελληνικό θέατρο είναι μεγάλος γιατί ήταν πολυπράγμων, με πλατιά μόρ- φωση, αλλά, κυρίως, με καλλιτεχνική ευαισθησία και διορατικότητα. Αφουγκραζόταν τις αλλαγές και διψούσε για θέατρο.

 

Η φιγούρα του Μιχαηλίδη είναι εντυπωμένη έντονα στη μνήμη μου. Τον θυμάμαι, μαθήτρια σχολείου ακόμα, στις δοκιμές του Ανοιχτού Θεάτρου, με το σπινθηροβόλο βλέμμα του να εξετάζει το κάθε στοι- χείο που θα αποτελούσε την παράστασή του. Ξεκά- θαρος στον στόχο του ως προς το σκηνικό αποτέλεσμα που επιζητούσε, δεν έπαυε να ακούει τους συντελεστές του και να δέχεται ερεθίσματα από το κάθε στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας. Με μία φωτογραφική κάμερα κρεμασμένη στο λαιμό αποτύπωνε αναρίθμητες στιγμές της ζωντανής δια- δικασίας που δυστυχώς, αναπόφευκτα, χάνεται για πάντα. Οι περισσότερες φωτογραφίες που περιλαμ- βάνονται σε αυτό το λεύκωμα είναι του ιδίου, γιατί, μετά την παράσταση Οι τρελές ημέρες, ο Μιχαηλίδης ήταν ο φωτογράφος του Ανοιχτού.

 

Βασικός στόχος του παρόντος εντύπου υπήρξε να έρθει σε επαφή ο αναγνώστης με τα εντυπωσιακά χρώματα, τις απαράμιλλές σκηνικές συνθέσεις, τις αμέτρητες εικόνες που ο Μιχαηλίδης επιδίωκε και αποζητούσε. Να μεταδοθούν στο σύγχρονο θεατή οι θεατρικές οσμές του Ανοιχτού Θεάτρου, όπως εκεί- νος το οραματίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και το εκπλήρωσε στις τελευταίες δεκαετίας του 20ού και στις πρώτες του 21ου αιώνα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δόθηκε βήμα σε κάποιους από τους στενούς συνεργάτες του σε διάφορες περιό- δους του θιάσου του. Δυστυχώς, ηχηρή είναι η απουσία άλλων, που, αιφνίδια και απροσδόκητα, δεν είναι πια κοντά μας.
 

Φυσικά, ο Μιχαηλίδης σκηνοθέτησε με επιτυχία πολ- λές παραστάσεις εκτός του δικού του θιάσου. Η πα- ρούσα έκδοση, όμως, επικεντρώνεται στο δικό του δημιούργημα, το Ανοιχτό Θέατρο, το όνειρό του για έναν θεατρικό οργανισμό, ζωντανό και διαρκώς εξε- λισσόμενο, στα πρότυπα θιάσων που θαύμαζε και τον ενέπνεαν, όπως το Θέατρο του Ήλιου ή η Σάουμ- πίνε. Επίσης, περιλαμβάνει μια σύντομη αναφορά στο πλούσιο συγγραφικό του έργο. Είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε έναν μεγάλο δημιουργό και αποτελεί έναν προάγγελο μιας μεγαλύτερης και συνολικότε- ρης έκδοσης για το έργο του, που σίγουρα, ο Γιώρ- γος Μιχαηλίδης, δικαιούται.