Από τη χειμερινή προετοιμασία του φεστιβάλ,
τις πρώτες επισκέψεις στο χώρο με τους ανθρώπους μας, με συνεργάτες, με καλλιτέχνες, οι άδειες σανίδες πάλλονται …
Περιμένουν καρτερικά τους χιλιάδες επισκέπτες, κυρίως νέους και νέες για να πάρουν
ζωή…
Πόσο μάλλον όταν ο νους ταξιδεύει στο ένδοξο παρελθόν , όταν κάποιοι ονειρεύονταν λαϊκά θέατρα για τις γειτονιές στα πληγωμένα βουνά
της Αττικής. Κάποιοι, ανάμεσα σ’ αυτούς και ο Βόγλης, που με ιδρώτα πότισαν αυτό το χώμα με ένα όραμα, μια πίστη, μια αφοσίωση, σ’ ένα
σκοπό. Πόσοι άραγε τότε τους συμμερίζονταν; Την ιστορία την γράφουν οι παρέες, πολλές φορές με μια ορμή, με μια τρέλα που κάποιοι
χλευάζουν. Το αποτέλεσμα όμως είναι συναρπαστικό, μα πιο συναρπαστικό είναι το ταξίδι.
Ταξίδι στο χρόνο για άλλη μια χρονιά…
Με όχημα τα όνειρα, τον έρωτα, τη νύχτα…
Ταξίδι στα θέλω, την απουσία και τη μελαγχολία της αναμονής…
Με όχημα το πάθος, την αχτίδα που παίζει στα μαλλιά του αγαπημένου άλλου…
Ταξίδι στις μουσικές, στις λέξεις που στοίχειωσαν τη νιότη μας,τις λέξεις των φιλοσόφων που χρωμάτισαν την ψυχή μας κόκκινη...
Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ
ΤΑΣΙΑ ΣΑΡΡΙΔΟΥ